Aby zapisać się na listę naszego newslettera, prosimy podać swój adres email:

 

Wyszukiwarka e-Polityki :

 

Strona Główna  |  Praca  |  Reklama  |  Kontakt

 

   e-Polityka.pl / Artykuły - Świat / Azja i Pacyfik / Pakistańscy Talibowie               

dodaj do ulubionych | ustaw jako startową |  zarejestruj się  

  ..:: Polityka

  ..:: Inne

  ..:: Sonda

Czy jesteś zadowolony z rządów PO-PSL?


Tak

Średnio

Nie


  + wyniki

 

P - A - R - T - N - E - R - Z - Y

 



 
..:: Podobne Tematy
14-08-2010

  Skandal w Pakistanie

24-07-2010

 

17-07-2010

 

10-07-2010

 

19-06-2010

 

29-05-2010

  Zamach w Pakistanie

13-03-2010

  Kolejny krwawy zamach w Pakistanie

+ zobacz więcej

Pakistańscy Talibowie 

06-04-2004

  Autor: Krzysztof Siwek

Organizacja Laszkar-i-Dżangwi (LeJ) powstała w 1996r. w Pakistanie, wyłoniona z sunnickiej grupy Sipah-i-Sahaba Pakistan (SSP), i skupiała radykałów sprzeciwiających się odejściu pierwotnego ugrupowania od ideałów głoszonych przez jego założyciela Maulany Hak Nawaz Dżangwi. Głównym celem LeJ jest przekształcenie Pakistanu w państwo sunnickie, poprzez organizowanie zbrojnej walki przeciwko obecnym władzom tego kraju i atakowaniu szyitów.

 

 

Lahori przyłączył się w 1990 r. do SSP, natomiast w 1996r. utworzył LeJ wraz z Malikiem Iszaque i Riazem Basra, po czym objął dowodzenie nad terrorystycznymi operacjami grupy w Pendżabie. Wkrótce po uzyskaniu poparcia Talibów, LeJ utworzyła obóz szkoleniowy w Sarobi w Afganistanie.

Dowództwo organizacji składa się głównie z weteranów wojny afgańskiej z lat 80-tych, a znaczna część jej członków przechodziła szkolenie prowadzone za pośrednictwem pakistańskich szkół koranicznych. Według wielu doniesień mediów, poszczególne sekcje LeJ są rozrzucone w różnych częściach Pakistanu i kierowane przez wyznaczonych dowódców. Riaz Basra kontroluje oddziały w rejonie Lahore, Gujranwala, Sargodha i Rawalpindi, podczas gdy Malik Iszaque dowodzi sekcjami w obszarze Bhakkar, Bahawalpur, Faisalabadu i Multan. Wewnętrzne rozdrobnienie i autonomiczność działań podejmowanych przez lokalnych dowódców, sprawiają, że rozbicie całości grupy jest zadaniem bardzo trudnym.  Co więcej, regionalni przywódcy LeJ często nie wiedzą o zadaniach wykonywanych przez sąsiednie sekcje i nie koordynują ich ze sobą.

Po wojskowym zamachu stanu w Pakistanie w październiku 1999r. i przejęciu władzy przez gen. Perveza Muszaraffa w LeJ doszło do znaczącego rozłamu. Riaz Basra zdecydował się kontynuować walkę zbrojną przeciwko nowym władzom, jednak sprzeciwił się temu przewodniczący Rady Naczelnej organizacji (Madżlis-i-Szura) Kari Abdul Hai znany także jako Kari Asadullah lub Talha. Basra dążył do wznowienia ataków przeciwko szyitom w Pakistanie, jednak Talha (który kierował także obozem w Sarobi) uznał, że dalsza walka doprowadziłaby do całkowitego rozbicia LeJ przez władze Pakistanu. Zwolennicy Basry pozostali w Pendżabie, natomiast miasto Karaczi na południu kraju uchodzi za bazę główną Talhy.

Basra, który od dawna figurował na liście terrorystów wydanej przez Departament Stanu USA, był podejrzewany o próby zamachu na premiera Pakistanu Nawaza Szarifa w 1999r. Był związany z ponad 300 aktami terrorystycznymi, wymierzonymi irańskich dyplomatów i polityków pakistańskich, a jedną z ważniejszych jego akcji było zabójstwo dyplomaty z Iranu - Sadika Gandżi w grudniu 1990r.
W roku 2001 prezydent Muszaraff ogłosił wyjęcie spod prawa całości organizacji LeJ, co już w następnym roku miało doprowadzić do rządowej kampanii przeciwko grupie i jej przywódcom. Riaz Basra zginął 14 maja 2002r. w Dakota, gdy wybuchła walka pomiędzy oddziałami LeJ i siłami szyickiej grupy Tehrik-i-Jaferia Pakistan (TJP). Lahori, który przejął dowodzenie LeJ, został aresztowany przez pakistańską policję 17 czerwca 2002r. i przebywa w areszcie w Karaczi.

Według doniesień władz, był on związany z serią około 38 ataków na przedstawicieli władz Pakistanu, w tym zabójstwem Państwowego Dyrektora ds. Ropy Szoukata Raza Mirzy i zamachami na Irańczyków w Rawalpindi. Podczas przesłuchań, Lahori zeznał, że planował atak na Ministra Spraw Wewnętrznych Moinuddina Haidera ale z powodu zaostrzonych środków bezpieczeństwa, zdecydował się przeprowadzić zamach na jego brata Ehtiszamuddina. Po aresztowaniu Lahori, w ręcę władz pakistańskich wpadło też wielu innych znaczących działaczy LeJ, w tym Kari Ataur Rahman, znany też jako Naeem Bukhari, którego podejrzewa się o związek z zabójstwem dziennikarza Daniela Pearla.

Rząd Pakistanu ocenia dziś liczebność aktywnych sił LeJ na około 300 osób, podczas gdy pozostała część znajduje się w więzieniach lub nie prowadzi już operacji w terenie, co jest głównie wynikiem podjęcia zdecydowanych kroków przez policję pakistańską, szczególnie po zamachach z 11 września 2001r. i ściślejszej współpracy Islamabadu z Waszyngtonem. Na terenie Afganistanu LeJ współpracowała z Harkat ul Mudżahedin (HUM) gdzie korzystała z ich obozów szkoleniowych, a szkolenia bojowników prowadzono między innymi w obozie Khalida Ibn Walida z HUM, byłego dowódcy afgańskich mudżahedinów, walczących z Sowietami. Po obaleniu rządu Talibów w Afganistanie, oddziały LeJ, znajdujące się w tym kraju zmuszone zostały do przeniesienia się do pakistańsko-afgańskiego rejonu granicznego, gdzie prawdopodobnie pozostają do dzisiaj.


Inne wybrane akcje terrorystyczne przeprowadzone lub przypisywane Laszkar-i-Dżangwi:

11 stycznia 1998- zamach w Lahore: 25 szyitów nie żyje, około 50 rannych

8 maja 2002- zamach bombowy w Karaczi: zginęło 16 osób, w tym 12 obywateli francuskich, 28 osób odniosło rany 

14 czerwca 2002-zamach bombowy koło Konsulatu USA w Karaczi: 12 osób zginęło. Co najmniej 5 z 10 zidentyfikowanych terrorystów uważa się za członków LeJ.    

 

 

  drukuj   prześlij na email

  powrót   w górę

Tego artykułu jeszcze nie skomentowano

Copyright by (C) 2007 by e-Polityka.pl - Biznes - Firma - Polityka. Wszelkie Prawa Zastrzeżone.

Kontakt  |  Reklama  |  Mapa Serwisu  |  Polityka Prywatności  |  O nas


e-Polityka.pl