Na potrzeby owego artykułu pozostanę jednak przy sformułowaniu „elektorat”. Prześledźmy więc elektoraty głównych partii politycznych:
- PO - elektorat związany z klasą średnią, przedsiębiorcami i intelektualistami młodszego pokolenia;
- PSL - elektorat typowo wiejski, związany z wiejskim samorządem i drobnym biznesem;
- Samoobrona - elektorat roszczeniowy, do życia nastawiony konsumpcyjnie, wywodzi się głównie z terenów dawnych PGRów;
- SLD - elektorat antyklerykalny, postpezetpeerowski, związany z dawną świtą partyjnych intelektualistów, dziennikarzy i ludzi kultury;
- LPR - elektorat silnie antykomunistyczny i antyliberalny, związany z wartościami katolicko-narodowymi, skupia głównie słuchaczki Radia Maryja.
Zastanówmy się więc gdzie może ów elektorat przepływać. Przecież roszczeniowy elektorat Samoobrony nie przejdzie nagle do PO związanej z ludźmi, którym się powodzi, lecz ewentualnie znajdzie swe przedstawicielstwo w SLD, które skupia działaczy dawnej władzy. Mocno antykomunistyczny elektorat LPR nie przerzuci swych sympatii na antyklerykalne SLD, lecz skieruje swe kroki do związanego z tradycją wsi PSL. Obrażony eseldowski elektorat, związany głównie z dawnymi towarzyszami, nie będzie chciał szukać szczęścia w liberalnej PO, lecz zbrata się z roszczeniową, wychwalającą pod niebiosa PRL Samoobroną. W odróżnieniu od posła Rokity twierdzę, że naród podejmuje wybory wypływające z dążeń i pragnień, nazywać go więc będę elektoratem.
Uważam za totalną niedorzeczność tezę, że naród potrafi tak radykalnie zmieniać zdanie - od PO do Samoobrony i odwrotnie. Oznaczało by to, że ludzie nie mają swoich poglądów i głosują uwzględniając nie program lecz np. atrakcyjność reklamówek wyborczych. Głęboko wierzę, że tak nie jest. Zdaję sobie sprawę, że nasze społeczeństwo ma liczne wady, ufam jednak, że potrafi ono jeszcze wykazać się jakąś konsekwencją przy podejmowaniu swoich wyborów.
