Kilka dni temu minęło sto dni prezydentury Lecha Kaczyńskiego. Najwyższa pora na próbę podsumowania, chociaż wiadomo, że jest jeszcze zbyt wcześnie, żeby cokolwiek można było przesądzić na pewno w sprawie charakteru kadencji naszego nowego prezydenta. Można się jednak pokusić o komentarz do działań już przez Lecha Kaczyńskiego podjętych, co umożliwia z pewną dozą prawdopodobieństwa wyobrażenie sobie, jak upłynie reszta jego kadencji.

Zdaniem prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego Platforma Obywatelska ma trzy wyjścia: poprzeć samorozwiązanie Sejmu, zaproponować pisemnie koalicję z PiS lub przejść do opozycji.

Po ostatnich wyborach partia rządząca zaczęła nam powoli pokazywać, jak wyglądać ma stanowienie i stosowanie prawa. Nic w tym dziwnego, w końcu w nazwie ma właśnie prawo, logiczne więc jest, że w swojej działalności kładzie na tę dziedzinę szczególny nacisk. Wyborcy o tym fakcie wiedzieli już od wielu miesięcy i często właśnie ze względu na to oddawali swój głos na Prawo i Sprawiedliwość. Skoro jakaś partia polityczna za jeden z głównych przedmiotów swojego zainteresowania uważa prawo, to przypuszczać można, iż jeśli dojdzie do władzy, to wreszcie w Polsce będzie upragniony porządek i szacunek do tegoż prawa. Jak ten szacunek wygląda w praktyce, wyborcy mogą przekonać się dopiero teraz.

Mija już siedemnasty rok polskiej transformacji, a opinię publiczną w naszym kraju wciąż zajmują sprawy być może ważne, ale z pewnością nie z perspektywy zadań stojących przed Polską. Prawicowe elity polityczne postanowiły dokonać rozrachunku z historią, rozrachunku na własnych zasadach, pachnącego odwetem i przeprowadzanego z jedynie słusznej pozycji ideologicznej. Wszyscy, którzy są neutralni lub przeciwko proponowanym metodom, są częścią układu, który moralnie należy skompromitować i zniszczyć. Czy jednak naprawdę tak jest? Czy brak zainteresowania w rozliczaniu przeszłości jest równoznaczny z brakiem patriotyzmu?