Po przedłużonej świąteczno-noworocznej przerwie wznawiamy naszą Kronikę ONZ. Dziś zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami ostatniego tygodnia minionego roku. A już wkrótce relacje z tego, co w ONZ działo się od początku roku 2005, a także wydania specjalne: poświęcone usuwaniu stutków azjatyckiego tsunami oraz prezentujące obsadę najważniejszych stanowisk NZ na progu Nowego Roku.

Zgodnie z porozumieniem zawartym pomiędzy państwami WNP, Rosja przejęła wszystkie zobowiązania finansowe ZSRR. Równocześnie otrzymała ona w spadku wszystkie długi innych państw wobec ZSRR i jego własności za granicą, złożonych w większości z budynków przedstawicielstw dyplomatycznych. ZSRR był bardzo szczodrym kredytodawcą i w ramach bratniej pomocy udzielanej dla wielu państw Afryki, Azji i Ameryki Południowej wydał zawrotne sumy, które poszły na popieranie "postępowych reżimów". W 1990 roku 61 państw było dłużne ZSRR 142 miliardów dolarów. ZSRR z kolei był winien 71 miliardów dolarów. Bilans okazał się dodatni, ale postsowiecka rzeczywistość wyglądała inaczej.

Istnieje spór na temat tego, jakim krajem jest Rosja u progu XXI wieku. Państwo to bez wątpienia przeszło znaczące przemiany w przeciągu ostatnich piętnastu lat. Różnie interpretuje się kierunek tych przekształceń, zgodnie jednak wskazując na ich niepełny charakter. Wydaje się, że uzasadniona będzie teza, iż Moskwa wciąż jedną nogą tkwi w grobie komunizmu. Gdzie jednak postawi drugą nogę?

Ostatni tydzień upłynął w świecie ONZ przede wszystkim pod znakiem eskalacji konfliktu na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sytuacja stała się na tyle niebezpieczna, że Organizacja zadecydowała o ewakuacji części swojego personelu. Poruszenie wywołała także czwartkowa wiadomość o śmierci Jasera Arafata. Wszystkie organy ONZ demonstrowały swój smutek i żal.

W ciągu ostatnich 10 lat rosyjskie siły zbrojne doświadczyły głębokich przemian. Upadek Związku Radzieckiego był dla nich dotkliwym ciosem. Wojsko utraciło zarówno jednoznaczny wizerunek wroga, jak i świadomość źródeł zagrożenia i konfliktów. Zachwianiu uległ prestiż wojska w społeczeństwie, straciło ono również swój uprzywilejowany status. Wojskowi stanęli przed potrzebą wypracowania nowej doktryny wojskowej.

W ciagu ponad ośmiu miesięcy 2004 roku w 5 zamachach terrorystycznych zgineło w Rosji ponad 240 osób. Metro, budynek ministerstwa obrony, pokłady samolotów. Wszędzie tem czeczeńscy terroryści beznamiętnie zabijali. Ale Rosja zapominała, świat zapominał. Tragedii w Biesłanie już nie zapomną . Nie tylko dlatego , że w tej masakrze zgineły setki ludzi, przeważnie dzieci, że była to kolejny tragiczny blamaż rosyjskich służb kryzysowych i prezedenta Putina, że widzieli tą tragedię „na żywo” na ekranach telewizorów. Nie zapomną, bo może to być początek wojny w Rosji.

Masakra. To jedyne odpowiednie słowo, którym można nazwać wydarzenia sprzed paru dni z Biesłsanu. To co stało się w tym mieście pokazuje kolejne straszliwe oblicze terroryzmu. Przekroczona została pewna granica. Jako zakładnicy zostały wzięte niewinne dzieci. Tym większe oburzenie budzi fakt w jaki sposób rosyjskie władze rozwiązały kwestię odbicia biesłańskiej szkoły

Czy w rosyjskim społeczeństwie wzrastają nastroje nacjonalistyczne i ksenofobiczne czy rasistowskie?  Media regularnie donoszą  o śmiertelnych pobiciach obcokrakowców, szczególnie w dużych miastach rosyjskich. W końcu marca w moskiewskim szpitalu zmarł Afgańczyk tydzień wcześniej pobity przez grupę skinheadów.  Atak na bazar, na którym wiele straganów należy do osób z Kaukazu i Azji Centrlanej zorganizowany był przez grupę młodzieży uzbrojoną w metalowe pręty. Nie był to przypadek odosobniony.

W rosyjskiej gospodarce, w sposobie sprawowania władzy, w charakterze stosunków łączących kręgi oligarchów i administrację prezydencką zachodzą obecnie bardzo znaczące i niepokojące zmiany. Coraz wyraźniejszy staje się proces odchodzenia od liberalnego modelu ekonomicznego. Wzrastają natomiast autorytarne tendencje w polityce wewnętrznej. Na polu gospodarczym administracja dąży do uzyskania całkowitej lojalności oligarchów oraz do obciążenia dużych firm licznymi świadczeniami na rzecz państwa.

Trzy lata temu zniszczenie przez Talibów posągu Buddy w Afganistanie wywołało liczne protesty i zbulwersowało opinię publiczną na całym świecie. Jak to możliwe, że kultura materialna jednej z najstarszych cywilizacji jest permanentnie niszczona przy milczącym przyzwoleniu UNESCO?