Ostatni piątek był Światowym Dniem Praw Człowieka, w którym wciąż niestety mówi się raczej o wyzwaniach i potrzebach, niż sukcesach i osiągnięciach. W pierwszej części tygodnia, grupa amerykańskich kongresmenów zażądała głowy Kofiego Annana w związku z rzekomymi nieprawidłościami w nieistniejącym już programie "Ropa za żywność". Jednak administracja prezydenta Busha szybko odcięła się od płynącej z Kapitolu krytyki Annana.

W tym tygodniu świat Narodów Zjednoczonych przypominał nieco kolorowe czasopismo: żył pikantnymi skandalami. Tyle, że o ile gazecie takie historie podnoszą sprzedaż, to ONZ pod ich wpływem okrywa się coraz większym rumieńcem wstydu. Związki zawodowe nie pogodziły się z decyzją sekretarza generalnego o oczyszczeniu z zarzutów jego bliskiego współpracownika, podejrzanego o korupcję i molestowanie seksualne podwładnych. Z kolei lista zarzutów wobec pracowników ONZ w DR Kongo objęła już tak odrażające czyny jak gwałty czy pedofilia. 

Ostatni tydzień upłynął w świecie ONZ przede wszystkim pod znakiem eskalacji konfliktu na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sytuacja stała się na tyle niebezpieczna, że Organizacja zadecydowała o ewakuacji części swojego personelu. Poruszenie wywołała także czwartkowa wiadomość o śmierci Jasera Arafata. Wszystkie organy ONZ demonstrowały swój smutek i żal.

W tym tygodniu najwięcej pracy organom ONZ przysporzyły dwa kraje afrykańskie. W Sudanie zarówno rząd, jak i rebelianci, tracą kontrolę nad własnymi wojskami, co tylko pogłębia panujący tam chaos. Na Wybrzeżu Kości Słoniowej siły rządowe pogwałciły w czwartek obowiązujące od półtora roku zawieszenie broni, a następnie zaatakowały francuskie siły pokojowe. Sytuacja w tym kraju wygląda z dnia na dzień groźniej - coraz bardziej realne staje się wznowienie wojny domowej. Chyba że swoje zapowiedzi spełni Francja i siłą zaprowadzi tam na jakiś czas porządek.

24 października minęło dokładnie 59 lat, odkąd weszła w życie Karta Narodów Zjednoczonych, co rozpoczęło działalność Organizacji Narodów Zjednoczonych. Dziś ONZ wraz ze swoimi agendami i organizacjami wyspecjalizowanymi tworzy największy i mający najbardziej uniwersalny zasięg zespół instytucji międzynarodowych na świecie. Wiedzieć co dzieje się w ONZ, to wiedzieć o wszystkich ważnych problemach współczesnego świata. Dlatego e-Polityka.pl uruchamia nowy, cotygodniowy cykl: Kronikę ONZ.

Pakistan to najważniejszy z sąsiadów Afganistanu. Z jednej strony, to najbliższy w regionie sojusznik USA. Z drugiej strony, to włanie ten kraj oprócz ZSRR i Stanów Zjednoczonych najbardziej wpływał na wydarzenia w Afganistanie w XX w. Jednak z perspektywy przeciętnych Afgańczyków najważniejsze było to, że w okresie rządów komunistów, a potem Talibów, Pakistan przyjął wielu afgańskich imigrantów. Jednym z nich była Nadia, z którą rozmowa zamyka nasz cykl "Opowieści z Talibanu".

Choć pod rządami Talibów cierpieli niemal wszyscy mieszkańcy Afganistanu, w zdecydowanie najtrudniejszej sytuacji były kobiety. Skrajna interpretacja islamu, którą wyznawali Talibowie, nie pozwalała im pracować ani uczyć się. Zostały zepchnięte na margines społeczeństwa. Nasz dzisiejszy gość opowie nam o sytuacji afgańskich kobiet na różnych etapach najnowszej historii tego kraju - od rządów komunistów, poprzez mudżahedinów i Talibów, aż do czasów obecnego prezydenta, Hamida Karzaja. 

Większość z nas, gdy słyszy "Talibowie", ma przed oczami obrazy wysadzanych w powietrze posągów Buddy i wyryte w pamięci imię ich przywódcy, mułły Omara, sojusznika Osamy bin Ladena. Na czas ich ponad pięcioletnich rządów państwo dwukrotnie większe od Polski - Afganistan - stało się de facto Talibanem. Jak się w nim żyło? Jak dziś wygląda Afganistan? Postanowiliśmy dowiedzieć się z pierwszej ręki.

Uchwalona 4 stycznia przez zgromadzenie afgańskiej starszyzny konstytucja jest piątą w historii tego środkowoazjatyckiego kraju ustawą zasadniczą. Czy oparty na systemie amerykańskim akt normatywny może się sprawdzić w kraju, w którym namiastki demokracji funkcjonowały w sumie niespełna dziesięć lat, ostatnio na przełomie lat 60. i 70…?

Historia ruchu Harkat ul-Mudżahedin rozpoczyna się w trakcie trwania wojny sowiecko-afgańskiej.Pierwotną organizacją, z której utworzone zostały w póżniejszym czasie poszczególne ugrupowania była Sipah-e-Sahaba Pakistan (SSP), założona przy współudziale agencji wywiadowczych z Pakistanu, Arabii Saudyjskiej, Iraku i USA.