Niby każda, nawet najwspanialsza kariera polityka, sportowca, menedżera czy dziennikarza musi się kiedyś skończyć. Najlepiej wybrać czas, kiedy jest się na topie, w panteonie sław, wśród innych wysławianych pod niebiosa „bogów”. Dla polityka jest to o tyle trudne, że aż prawie niemożliwe. To taki gatunek chroniony. Zazwyczaj to nieprzychylność wyborców, niechęć kolegów partyjnych albo szereg innych czynników sprawia, że wypadamy z gry. To pod żadnym pozorem nie jest reguła powszechnie obowiązująca, ale sprawdza się w większości przypadków w polityce. No cóż, wiedziała baba, co brała.