No, działo się w tym roku dużo, można by pisać i pisać. Ale za najważniejsze uznałbym trzy wydarzenia: powstanie koalicji PiS – Samoobrona – LPR, sprawa ks. Isakowicza-Zaleskiego oraz śmierć Augusto Pinocheta i Saddam Husseina.

Niewielu chyba sądziło, że w kilkanaście dni po rozpadzie koalicji i wyrzuceniu z niej Andrzeja Leppera będziemy świadkami jego powrotu nie tylko do gabinetu, ale i na te same stanowiska. Co więcej można wręcz stwierdzić, iż w pewnym stopniu wyszedł on zwycięsko z batalii stoczonej w ostatnim czasie z PiS. Jeżeli potwierdzą się warunki, na jakich powróciła Samoobrona do koalicji tzn. 800 zł dla bezrobotnych bezterminowo i większa dopłata dla rolników za paliwo rolnicze, to bez wątpienia jest to jej sukces. Jej, bo nie sądzę, aby czyjś więcej jeszcze.

Wydarzenia ostatnich tygodni na rodzimej scenie politycznej stają się coraz bardziej niezrozumiałe dla przeciętnego wyborcy. Może on czuć się naprawdę zagubiony, albowiem to, z czym mamy obecnie do czynienia staje się coraz mniej zrozumiałe także dla zawodowych obserwatorów wydarzeń politycznych. Pełno jest negocjacji, dyskusji, kompromisów, paktów, porozumień, sporów, itp. Problem jednak w tym, że już nie wiadomo, kto, z kim, o czym lub o co. Mimo szumnych zapowiedzi radykalnej zmiany na lepsze w funkcjonowaniu włodarzy kraju to wydaje się, że jeszcze z takim politycznym show nie mieliśmy do czynienia po 1989 roku.