W ostatni piątek przekroczyliśmy Rubikon. Andrzej „Balcerowicz musi odejść” Lepper, enfant terrible polskiej polityki, zadymiarz zbożowy, rzeźbiony przez Tymochowskiego i hodowany na Goebbelsie, walczący o elektorat werbalnymi bojami ze wszystkimi, co to „już byli”, a kiedy trzeba było i kiedy mu się to opłacało, karnie głosujący z nimi ramię w ramię, na szklanych oczach kamer, przed narodem i prezydentem odczytał z kartki dowcip. Wszyscy wiedzą jaki – ten o „dobru ojczyzny i wszystkich jej obywateli” i o „najwyższym nakazie”. Bo chyba niewielu jest takich, którzy by traktowali poważnie tę rotę w jego ustach – niech głupszego od siebie poszuka.

Ostatnie dni w polskiej polityce zaowocowały tym, co zapowiadał przed świętami wielkanocnymi Jarosław Kaczyński; tym, na co Polacy czekali przez pół roku. Czy jednak rzeczywiście koalicja PiS z Samoobroną była wyczekiwana przez wyborców? Czy można powiedzieć że Polacy na taką konfigurację polityczną liczyli, oddając swój głos w wyborach, czy za tym głosowali? Nie chodzi tu o przyczyny braku koalicji PiS-PO, na którą to opcję większość wyborców dała swoje przyzwolenie we wrześniowych wyborach, ale o rzeczywiste przyczyny koalicji, która dziś ma już miejsce i znajdzie swoje uwieńczenie w nowym podziale stanowisk rządowych.