W ubiegły czwartek Stany Zjednoczone zawetowały projekt rezolucji zgłoszonej przez państwa arabskie, potępiającej Izrael za zabicie duchowego przywódcy Hamasu szejka Ahmuda Jassina. Jak poinformowała PAP, za przyjęciem rezolucji głosowało 11 członków 15-mandatowej Rady Bezpieczeństwa: Chiny, Rosja, Francja, Angola, Chile, Hiszpania, Pakistan, Algieria, Benin, Brazylia oraz Filipiny. Wielka Brytania, Niemcy i Rumunia wstrzymały się od głosu po tym, jak Algieria, która w imieniu państw arabskich złożyła propozycję rezolucji, odmówiła wprowadzenia do niej sugerowanych poprawek. USA jako jedyne zagłosowały przeciw.

Ubiegłego lata ksiądz Nandino Capovilla postanowił zamienić swą uroczą wenecką wysepkę Murano na Nablus: ubogie palestyńskie miasto od lat znajdujące się pod okupacją izraelską. Wraz z organizacją "Stowarzyszenie dla Pokoju", chce weryfikować, jaki wpływ na losy konfliktu wywrze ciągła obecność zagranicznych obserwatorów na terytoriach okupowanych. Przede wszystkim jednak chce spędzać wakacje właśnie wśród Palestyńczyków, żyjąc jak jeden z nich, dzieląc z nimi chleb, lęki i desperację. Dziś opowiada nam to wszystko, co zobaczył i usłyszał.

Konflikt izraelsko-palestyński to jeden z największych nierozwiązanych problemów współczesnego świata. Ostatnio, i tak trudną, sytuację zaogniło rozpoczęcie przez władze Izraela budowy muru, którego przebieg narusza w dodatku granice Autonomii Palestyńskiej. Władze Autonomii zaskarżyły tę decyzję do Międzynarodowego Trybunału sprawiedliwości w Hadze. Co dalej ? Nad tym właśnie dyskutowaliśmy podczas naszej redakcyjnej debaty.

W mojej pamięci nadal tkwią  opisy murów gett w polskich miastach, które odgradzały ludzi od ludzi, tylko dlatego, że mieli inne oczy, inne nosy, inne pochodzenie.  Odgradzały, a jednocześnie skazywały na śmierć. Teraz mury powracają.

Kiedy na początku tego roku Ministerstwo Obrony Izraela ogłosiło, że spadła liczba palestyńskich zamachów na izraelskie cele w 2003 roku, niewielu chciało w to uwierzyć. Ubiegły rok nie był ani szczególnie spokojny, ani szczególnie pokojowy. Co jakiś czas wstrząsały nami wiadomości z różnych zakątków świata, w tym także z Bliskiego Wschodu. Ginęli niewinni ludzie. Fanatyczni zamachowcy- samobójcy wysadzali się w powietrze licząc, że poświęcając własne życie zniszczą znienawidzonego wroga. Takie są odczucia przeciętnego obserwatora

W Genewie, w poniedziałek 1 grudnia 2003 podpisano tzw. porozumienie genewskie, czyli plan pokojowych działań pokojowych Izrael- Palestyna. Już kilka razy mieliśmy wrażenie, że obydwa od lat walczące narody odnajdą wspólny język. Nigdy jednak nie udało się osiągnąć trwałego pokoju. Czy porozumienie genewskie ma szansę stać się przełomem? Nowym etapem?  Oficjalnie raczej nie. Nie posiada ono  żadnej mocy prawnej i nigdy nie wejdzie w  życie. Jest rodzajem deklaracji przedstawicieli obydwóch narodów, którzy chcą tym samym rozpocząć starania o pokój.

W trakcie ostatniego roku „mapa drogowa” dla rejonu Bliskiego Wschodu wskazuje drogę do zaprowadzenia pokoju. Jest to inicjatywa Stanów Zjednoczonych, która miała zbliżyć Palestyczyków - naród uciśniony przez Izrael do samostanowienia. Głównym jego założeniem jest wydzielenie z terytorium Izraela obszarów autonomicznych, które w długim horyzoncie usamodzielnią się. Autonomia Palestyska opiera się o administrację pełniącą funkcje wewnętrzne (siły policyjne i siły bezpieczestwa) oraz gospodarcze. Władzą wykonawczą jest Premier, który oprócz Prezydenta prowadzi politykę bieżącą obszaru. Na tym koczą się funkcje autonomii, siły zbrojne Izraela zapewniają pokój mieszkacom autonomii, co powoduje, że Palestyczycy ciągle spotykają żołnierzy izraelskich – przy punktach kontrolnych na granicy autonomii ale również z bronią w ręku atakując siły terrorystyczne wewnątrz autonomii. 

Azjatycki Bliski Wschód, podobnie jak europejskie Bałkany „od zawsze” był ogniskiem konfliktów. Sytuację dodatkowo pogorszyło utworzenie po II wojnie światowej państwa Izrael. Dzisiejsze gazety codziennie publikują doniesienia o kolejnych zamachach samobójczych i kolejnych odwetach za nie. Kto i kiedy nakręcił tę spiralę śmierci i czy jest z niej jakiekolwiek wyjście?

Konflikt izraelsko-palestyński to jeden z najbardziej zagmatwanych i trudnych do rozwiązania problemów współczesnego świata. Mały skrawek ziemi u wschodnich wybrzeży Morza Śródziemnego od dziesięcioleci jest przedmiotem krwawych waśni. Analizując tę sprawę zawsze trzeba pamiętać o niezwykle długiej i trudnej historii walki Żydów o własne państwo i walki Arabów o suwerenność w geograficznej i historycznej Palestynie. Przypomnijmy sobie pokrótce dzieje tego niemal odwiecznego sporu od czasów biblijnych po dojście do władzy premiera Szarona.