Wprawdzie już minister spraw zagranicznych cesarza Napoleona, Maurycy Talleyrand mawiał: „Strzeżcie się swych pierwszych odruchów – zwykle są szlachetne”, tym niemniej zasiadłem do pisania uwag na gorąco, zanim usłyszę komentarze, najrozmaitsze oceny, oburzenia, dementi i cały ten huragan, który się niewątpliwie przetoczy jutro przez przestrzeń publiczną. Sprawa dotyczy, rzecz jasna, ujawnionych w programie „Teraz my!” zarejestrowanych ukrytą kamerą nagrań rozmów posła PiS z Renatą Beger, posłanką Samoobrony, w sprawie jej ewentualnego wyjście z tejże partii i wsparcia koalicji.

Od kilku tygodni mamy do czynienia z cyrkiem w polskiej polityce. Niestety cyrk ten zorganizowały partie koalicji rządzącej, która to z kolei jest, a jakoby jej nie było. Politycy trzech sprawujących władzę ugrupowań mocują się między sobą i próbują przekonać opinię publiczną do tego, które z nich jest uczciwsze i działa w lepiej pojętym interesie Polski i Polaków. Miło jest wprawdzie słuchać, kiedy ludzie dzierżący w ręku ster państwa chcą przychylić nieba wyborcom, a przy okazji pokazać, jakimi są wspaniałymi politykami. Niestety obecna sytuacja w nikim nie wzbudza uśmiechu (nawet politowania).

Po tym wszystkim, co mieliśmy okazję usłyszeć ze strony posłów PiS na taśmach nagranych przez dziennikarzy programu „Teraz my”, jedynym uczciwym rozwiązaniem ze strony tej partii byłoby podanie się rządu do dymisji. A jeśli nie rządu – jeśli premier nic o rozmowach z posłanką Beger nie wiedział, co choć jest mało prawdopodobne, to jednak jest możliwe – to na pewno uczestników rozmowy: ministra Lipińskiego oraz wydaleniem go wraz z posłem Mojzesowiczem z klubu i z partii. Jednak partia, której nazwa miała być sama w sobie hasłem wyborczym: „Prawo i Sprawiedliwość”, nie wybrała rozwiązania uczciwego i sprawiedliwego…