Obecny prezydent tego kraju to ma jednak przerąbane. Jest bezsilny wobec faktu, że skutki każdego niemalże jego działania będą rozpatrywane przez obserwujące go wnikliwie media przede wszystkim pod kątem tego, czy są pozytywne, czy negatywne dla kierowanej przez jego brata partii. Mogą być takież, rzecz jasna, i dla innych ugrupowań w Sejmie, ale przecież wiadomo, że tym sobie nikt głowy nie zawraca, wszak tylko jedna partia to parweniusz, co to niesłusznie wygrał wybory, w dodatku wprowadzając rodzonego brata prezesa na najwyższy urząd. 

Lustracja, lista, agenci - chyba nie ma w Polsce nikogo, kto nie słyszałby tych słów. Dotyczy to zwłaszcza kilku ostatnich dni, kiedy to tematem numer jeden dla dziennikarzy i całego społeczeństwa stało się opublikowanie w internecie tzw. Listy Wildsteina, zawierającej nazwiska osób faktycznie lub rzekomo współpracujących ze służbami bezpieczeństwa. Kwestia słuszności tego kroku podjętego przez dziennikarza "Rzeczpospolitej", należy do oceny każdego z nas, i nie zamierzam rozpatrywać tej kwestii w tym tekście. Chciałabym raczej zwrócić uwagę na coś, co pomija się w medialnym szumie na temat "Listy Wildsteina", a mianowicie na to, jak rozwiązywano problem lustracji w innych krajach, do niedawna będących, podobnie jak Polska, w sferze wpływów radzieckich.