Około sześciuset kirgiskich działaczy opozycji, domagającej się ustąpienia prezydenta Kurmanbeka Bakijewa, spędziło noc w namiotach, rozstawionych w czwartek na głównym placu w stolicy kraju Biszkeku.

Kirgistan i Uzbekistan – to dzięki nim zrobiło się ostatnio głośno o Azji Centralnej. Tak naprawdę jednak wiedza o tym regionie jest bardzo powierzchowna, a większość polityków i dziennikarzy przyzwyczaiła się do postrzegania go jako strefy wpływów Rosji. Głównie to ten czynnik, jak i odległość, sprawiają, że tak mało mówi i wie się o Azji Środkowej. Jedną z nielicznych instytucji w Polsce zajmujących się wspomnianą problematyką jest Zakład Badań Wschodnich Instytutu Nauk Politycznych UW. E-Polityka przeprowadziła wywiad z jego badaczem – Piotrem Załęskim:

24 marca kilkutysięczny tłum demonstrantów wtargnął do siedziby  prezydenta Kirgizji, Askara Akajewa. Nikt, ani policja, ani wojsko, nie bronił prezydenta. On sam uciekł do Kazachstanu, a potem do Rosji. Bunt opozycji trwał zaledwie 5 dni, a doprowadził do przejęcia władzy w kraju. Wystarczyło wprowadzić kilka tysięcy opozycjonistów do stolicy, żeby przejąć władze. Do tego w czasie zamieszek nikt nie zginął. Czy to kolejna demokratyczna rewolucja w przestrzeni postsowieckiej czy zwykły przewrót?